En la lasta tago de la jaro, mi sidas en la vagonaro sola, tiam iu mezaĝa virino alparolis al mi dirante, ke ŝi devas elvagoniĝi en la sekvonta stacio lasante sian amikinon en la kupeo, kiu estas unua vojaĝo al eksterlando. Tial ŝi petis helpon de mi, ke mi iĝu babliamiko dum la vojaĝo. Mi volonte akceptis ŝian peton kaj bonvenigis ŝian amikinon al mia kupeo.

La fremda virino prezentis sin;

Ŝiaj gepatroj jam forpasis kaj ŝi nun loĝas kun sia frato kiu havas edzinon kaj 4 infanojn. Ŝia frato konsilis, ke ŝi edziniĝu al iu viro, kiun li rekomendas. Ŝi ne povas legi nek skribi plie ŝi neniam vojaĝis eksterlanden. Tamen laŭ la forta rekomendo de sia frato, ŝi decidis veturi al la fremda urbo, en kiu la fremda viro vivas.

Mi demandis al ŝi, ke se la viro ne akceptos vin en la stacio, kiel vi faros.  Ŝi murmure respondis, ke ŝia frato jam sciigis ŝian alvenhoron, tial probable la viro atendos ŝin en la stacio.

Finfine la trajno haltis en la stacio, en kiu ŝi devas elvagoniĝi. Adiaŭinte mi supreniris al fervoja ŝtuparo por vidi ŝin, kiu atendas en la platformo ankoraŭ. Ĉirkaŭ ŝi neniu troviĝis. Mi devis foriri kaj mi ne povas klarigi, kial falis gutoj el miaj okuloj.